راهنمای خرید دوربین فیلمبرداری

دوربین های حرفه ای فیلمبرداری یا Camcorder ها یکی از پر طرفدارترین وسایل دیجیتالی حال حاضر بازار را تشکیل می دهند که همانند اکثر وسایل دیجیتالی دیگر از تنوع و گونه گونی فراوانی برخوردار بوده و عملا گزینه های متعدد و بعضا کاملا متفاوتی را پیش روی کاربر قرار می دهند.

 در مقاله پیش رو سعی داریم تا با دسته بندی کردن نیازهای کاربران متفاوت و پرداختن به تکنولوژِی های مختلفی که در ساخت اینگونه وسایل بکار می رود قدم کوچکی در انتخاب درست این وسیله برداریم.

مقوله تصویر برداری و ثبت تصاویر شاید هیچگاه تا به این اندازه ساده و آسان نبوده است پدیده ای که به چشم یک معجزه باور نکردنی پا به این جهان گذاشت اینک بقدری ساده و پیش پا افتاده گردیده که در جیب همگان جای گرفته است.

اما گذشته از بحث همگرائی دیجیتالی که قابلیت فیلمبرداری را به پائین ترین سطوح افراد نیز گسترش داده است، با دستگاه هایی اختصاصی و حرفه ای فیلمبرداری روبرو می شویم که آنها را Camcorder می نامند.

این رده که از انقلاب Handycam های آنالوگ سونی به میان عامه افراد راه پیدا کرد، پس از گذشت چندین سال و گذر از رسانه های آنالوگ به نمونه های دیجیتال، آنچنان دچار تغییر و تحول شده است که تصور آن نیز پیش از این امکان پذیر نبود. از نکات جالب در رابطه با دستگاه های فعلی تصویر برداری، تنوع تکنولوژیکی ست که بعضا در میان آنها دیده می شود در اینجا از نمونه های مبتنی بر کاست های MiniDV، دستگاه های مجهز به DVD، دوربین های دارای حافظه فلش و هارد دیسک و دستگاه های ترکیبی می توان نام برد که با توجه به کیفیتی که این فناوری های متفاوت ارائه می دهند، آنها را مناسب نوع کاربری خاص خود می گرداند.

در ابتدا بهتر است با بررسی انواع مختلف تصویر برداری دیجیتالی به نقاط ضعف و قوت هر روش پرداخته و از این راه دید بهتری در انتخاب پیش روی خود داشته باشیم.

۱-MiniD

شاید با دیدن نوارهای کوچک و ظریف این فناوری در نگاه اول آنها را با نمونه های آنالوگی که سالهای سال به آنها عادت کرده بودیم اشتباه بگیریم اما واقعیت این است که این نوار کوچک یک رسانه دیجیتالی ست که با اینکه همانند همتایان آنالوگ خود دارای نوار مغناطیسی می باشد اما برخلاف گذشته داده های منتقل شده بروی آن به فرم دیجیتالی ضبط می گردند.

ظرفیت اینگونه نوارها رقمی در حدود ۱۱٫۲۵ گیگابایت است که برای نمونه ای با این ابعاد بسیار مناسب است.

کیفیت تصاویر ضبط شده توسط اینگونه دستگاه ها در قیاس با دیگر نمونه های مبتنی بر DVD، فلش و یا هارد دیسک بسیار بالاتر است بطوریکه با کیفیت ۲۵Mbits/s و یا SP قادر به ضبط ۶۰ دقیقه محتوای بسیار با کیفیت بوده و در حالت ۱۸Mbits/s یا LP این رقم به ۹۰ دقیقه افزایش پیدا می کند.

کیفیت بالای این رسانه اجازه ثبت بیش از ۵۰۰ خط افقی در رزولوشن تصویر را فراهم می کند. از دیگر نقاط مثبتی که برای این فناوری می توان قائل شد عدم محدودیت زمان ضبط تصویر است بطوریکه بر خلاف نمونه های فلش و هارد دیسک تنها محدودیت های اینگونه دوربین ها، دوام باتری و تعداد کاست هایی ست که به همراه کاربر است.

دیگر نکته جالب در این فناوری امکان استفاده چندین باره از یک کاست است بطوریکه هر بار می توان با پاک کردن محتوا به ضبط تصاویر تازه ای بروی کاست اقدام کرد البته محدودیت هایی نیز در ضبط دوباره در مرور زمان و با کاهش توانائی کاست در ثبت اطلاعات بوجود می آید که البته این کاهش کیفیت منجر به کاهش کیفیت تصاویر نمی گردد چرا که محتوای ضبط شده برخلاف گذشته از نوع آنالوگ نیست و بعبارت دیگر یا تصویر در حداکثر کیفیت خود ضبط می گردد و یا اصلا ضبط نمی گردد.

از ویژگی های مثبت دیگری که در ساختار دستگاه های استفاده کننده از MiniDV می توان نام برد امکان تبدیل محتوای آنالوگ به دیجیتال و اتصال مستقیم به تلویزیون و یا VCR ها جهت ضبط محتوا می باشد.

اما این فناوری نیز علیرغم ویژگی های مطلوب خود واجد چند نکته منفی مشهود نیز می شود که استفاده از فناوری قدیمی و بهره گیری از اجزای گردنده که عملا باعث ایجاد استهلاک در استفاده طولانی مدت می شود از مهمترین آنها محسوب می شود.

انتقال کند و اصطلاحا real-time که زمانی معادل مدت محتوای ضبط شده بروی کاست برای انتقال آن به کامپیوتر طلب می کند از دیگر موارد منفی در مورد MiniDV ها می باشد (یک ساعت زمان برای انتقال یک ساعت محتوا).

علاوه بر این دو مورد، بر خلاف دیگر تکنولوژی های ضبط تصویر در اینجا امکان حرکت سریع بروی یک قسمت خاص از فیلم وجود ندارد و باید همانند دوربین های VHS قدیمی فیلم را به جلو و عقب برد. در مجموع با توجه به نقاط ضعف و قوت موجود در این فناوری می توان آن را مناسب افرادی که خواستار حضور همزمان حداکثر کیفیت و قابلیت ادیت گسترده بروی محتوای ضبط شده هستند، دانست.

همچنین با توجه به حوزه قیمتی فوق العاده مناسبی که اکثر نمونه های این کلاس در آن حضور دارند از یک طرف و گسترده گی و فراوانی کاست های آن در بازار از طرف دیگر، MiniDV می تواند انتخاب اول اکثر کاربران تازه کار این بخش که تجربه کارکرد با دوربین های آنالوگ پیشین را نیز دارند به حساب آید.

از این رو و به صورت تیتر وار کاربران این فناوری را : خریداران با حوزه قیمتی مناسب، کاربران خانگی، فیلمسازان مستقل و نچندان حرفه ای و کاربران تصویر برداری صنعتی تشکیل می دهند. از شرکت های عمده ای که به تولید این فناوری مشغولند می توان به سونی، Canon، سامسونگ، JVC، پاناسونیک و هیتاچی اشاره کرد.

(یکی از هم خانواده های این فناوری که بصورت انحصاری توسط سونی تولید می گردد Digital8 نام دارد که بدلیل محدودیت و تولید انحصاری تنها توسط سونی به آن نمی پردازیم)

۲-DVD

نسل بعدی رسانه های ثبت تصویر حول تکنولوژی DVD و استفاده از فرم کوچک این فناوری با نام Mini DVD شکل گرفت در اینجا از DVD های خاصی استفاده می شود که در حالت تک لایه حداکثر دارای حجم ۱٫۳ گیگابایت و در حالت دولایه به ظرفیت ۲٫۶ گیگابایت دست پیدا می کنند که این حجم نسبتا کوچک عملا محدودیت هایی را در ثبت تصاویر با کیفیت پیش روی کاربر قرار می دهد بطوریکه در این دوربین ها و در حداکثر کیفیت یعنی ۱۵Mbits/s در حالت تک لایه امکان ضبط تنها ۱۱ دقیقه محتوا و در حالت دولایه امکان ضبط تا ۲۳ دقیقه وجود دارد که این برای موقعیت های تصویر برداری طولانی مدت به هیچ عنوان مناسب نیست.

البته با کاهش کیفیت تا ۳Mbits/s این زمان به ۵۷ دقیقه برای حالت تک لایه و ۱۱۱ دقیقه در حالت دو لایه افزایش می یابد که عملا بدلیل کاهش شدید کیفیت نمونه درخشانی محسوب نمی شود. از دیگر مشکلاتی که استفاده از این نوع دوربین ها پیش روی کاربر قرار می دهد محدوده کاملا کوچک فرمت های مورد پشتیبانی توسط آنهاست این محدوده که بعنوان مثال برای نمونه های سونی شامل DVD-R، DVD±RW و DVD+R DL می گردد کاربر را از بکارگیری سایر فرمت ها برکنار می دارد.

دیگر محدودیت عملی پیش روی این دوربین ها علاوه بر هزینه نسبتا بالائی که برای خرید DVD به کاربر تحمیل می گردد، عدم امکان ادیت محتوا پس از ضبط آن بروی DVD ست. با این وجود و در کنار مشکلات پیش روی این فناوری چند نکته مثبت معدود نیز می توان برای آن در نظر گرفت که از آن میان می توان به امکان پخش بلافاصله در اکثر پخش کننده های DVD ، دسترسی سریع به یک سکانس خاص و انتقال سریع محتوا به کامپیوتر اشاره کرد. با توجه به موارد یاد شده در بالا دوربین های مبتنی بر DVD بیشتر مناسب افرادی ست که بدون احتیاج به فیلمبرداری طولانی مدت و همچنین ادیت تصاویر تنها نیاز به پخش بلافاصله و سریع تصویر دارند، افرادی همانند کاربران خانگی، تصویربرداران لحظه ای و صنعتی که دایره مخاطبان چندان گسترده ای راتشکیل نمی دهد.

شرکت های عمده تولید کننده اینگونه دوربین ها شامل Canon، پاناسونیک، سونی، سامسونگ و هیتاچی می گردد.

۳-Flash Memory

 پس از تجربه نچندان درخشان DVD ها نوبت به حافظه های فلش در هر دو نوع داخلی و خارجی گردید تا بعنوان ضبط کننده محتوا بکار گرفته شوند نمونه های موجود در این کلاس به دو دسته مجزا قابل تفکیک هستند:

دوربین های فاقد حافظه داخلی که تنها از کارت های حافظه استفاده می کنند و دوربین های مدرن تری که علاوه بر بهره گیری از کارت های خارجی (عمدتا SDHC)، دارای حافظه داخلی به فرم فلش نیز هستند. تا همین یکی دو سال پیش محدودیت حجمی کارت های حافظه موجود در بازار بزرگترین عامل عدم محبوبیت گسترده این دوربین ها محسوب می گردید اما اینک که به لطف پیشرفت فناوری ظرفیت های موجود در اینگونه کارت حتی مرز ۳۲ گیگابایت را نیز پشت سر گذاشته است می توان آینده درخشانی برای اینگونه دوربین ها در نظر گرفت.

حداکثر کیفیتی که نمونه های مبتنی بر حافظه فلش قابلیت دستیابی به آن را دارند (البته تا به امروز)، ۱۳Mbits/s است که بوسیله آن امکان ضبط محتوا تا ۴۱ دقیقه بروی یک کارت ۴ گیگی و ۸۲ دقیقه بروی یک کارت ۸ گیگی وجود دارد.

از مزایای فوق العاده این فناوری می توان با ححم و وزن کاملا ناچیز اینگونه دوربین ها در قیاس با رقبای خود و همچنین مقاومت در برابر ضربه و سقوط از ارتفاع آنها اشاره کرد. از دیگر موارد مثبت در رابطه با این دوربین امکان دوباره نویسی محتوا بروی هر کارت تا بیش از ۱۰۰۰۰ بار است که می تواند بخوبی توجیه کننده قیمت اولیه نسبتا بالای کارت در مقایسه با نمونه های دیگر باشد.

انتقال سریع اطلاعات، قابلیت ادیت گسترده و کاهش شدید مصرف باتری از دیگر مزایای این فناوری هستند.

از دیگر استفاده هایی که از تکنولوژی فلش در دوربین های فیلمبرداری و تقریبا در تمامی رده ها می گردد ثبت عکس های گرفته شده توسط دوربین است بطوریکه در اکثر نمونه های موجود در بازار گذشته از فناوری بکار گرفته شده در فیلمبرداری (MiniDV، DVD، هارد دیسک و…) برای ثبت عکس های گرفته شده با فرمت JPEG از کارت حافظه خارجی استفاده می گردد.

در مجموع با توجه به نقاط ضعف و قوت این روش، می توان آن را مناسب افرادی با جابجائی فراوان که احتیاج به دستگاهی سبک و مقاوم دارند دانست که کیفیت تصاویر در درجه دوم از اهمیت برای آنها قرار دارد.

از این رو کاربران غیر حرفه ای و خانگی با حوزه بودجه ای نسبتا بالا و توریست ها و افراد همیشه در سفر مشتری های اصلی این فناوری را تشکیل می دهند. شرکت های اصلی تولید کننده نمونه های دارای حافظه فلش داخلی شامل پاناسونیک، سونی و البته سامسونگ می گردند.

۴- Hard Drive : 

آخرین تکنولوژی بکار گرفته شده تا به امروز در میان دوربین های فیلمبرداری بهره گیری از هارد دیسک های ۱٫۸ ایچی با ظرفیت های بسیار بالاست جائیکه گذشته از نمونه های معمول با ۳۰، ۴۰ و یا ۶۰ گیگابایتی صحبت از چند مدل ۱۲۰ گیگابایتی و یا حتی بیشتر نیز در میان است که با این ظرفیت فوق العاده امکان تصویر برداری عملا بی انتهائی برای کاربر بوجود می آید حداکثر کیفیتی که در اینگونه دوربین ها قابل دستیابی ست ۱۵Mbits/s است که بعنوان مثال در ظرفیت ۴۰ گیگابایت تا ۵ ساعت و ۵۵ دقیقه و در ظرفیت ۶۰ گیگابایت تا ۸ ساعت و ۵۳ دقیقه امکان تصویر برداری دارد.

یکی از اولین مشکلات پیش روی این تکنولوژی آسیب پذیری آن در مقابل ضربات احتمالی و سقوط از ارتفاع است که به راحتی امکان از بین بردن محتوا و یا حتی کلیت دوبین را نیز دارد راه حل نسبتا رضایت بخشی که توسط اکثر تولید کنندگان برای مقابله با این مشکل پیش بینی شده است استفاده از فناوری G-Sensor در احساس معلق بودن دستگاه در حین سقوط است که با بالا کشیدن سوزن هارد مانع از آسیب جدی به آن می شود.

با وجود این، حساسیت و ضربه پذیری این دوربین ها در مقایسه با دیگر فناوری های موجود بسیار بالاتر و مشکل زا تر است. از دیگر موارد مشکل سازی که ممکن است در نگاه اول کاربر را متوجه خود نسازد حجم بالائی از داده هاست که پشت سرهم و بدون ترتیب منطقی بروی هارد دیسک ذخیره شده و بدلیل فضای زیادی که در اختیار کاربر است، بصورت جداگانه بروی کاست، DVD و یا فلش ذخیره نمی شود و پس از مدت نسبتا کوتاهی با هاردی پر از تصاویر گوناگون که از لحاظ موضوعی ممکن است ارتباطی نیز با یکدیگر نداشته باشند روبرو شویم که دسته بندی آنها را به کار مشکلی بدل می کند.

مصرف نسبتا بالای باتری در اینگونه وسایل و عدم امکان خروج و تعویض هارد در صورت ایجاد مشکل از دیگر موارد منفی قابل ذکر در این فناوری می باشد. اما نکته های مثبت استفاده از هارد دیسک نیز در نوع خود شنیدنی و جذاب هستند که از آن میان می توان به حجم نسبتا کوچک دستگاه، کنترلرهای مناسب، قابلیت تنظیم گسترده کیفیت تصاویر و عکس ها، ذخیره عکس ها و فیلم ها هر دو بروی هارد و امکان رایت مستقیم محتوا بروی DVD تنها با فشردن یک دکمه اشاره کرد.

بدلیل امکانات مناسبی که این روش ارائه می دهد حوزه کاربری اینگونه وسایل از کاربران خانگی تا فیلمبرداران حرفه ای گسترده گردیده است. شرکت های عمده تولید کننده اینگونه دوربین های شامل سونی،  Canon، پاناسونیک و JVC می گردد.

پس از این مرور نچندان مختصر از انواع دوربین های حال حاضر موجود در بازار بهتر است کمی به استاندارهای ضبط تصویر در انواع مختلف بپردازیم.

یکی از مواردی که این روزها از تمامی بازارهای مرتبط با امر تصویر و نمایش شنیده می شود پشتیبانی از HD و Full HD است جائیکه از نمایشگرهای LCD یا پلاسما با پشتیبانی از نمایش این دو فناوری و Camcorder های دارای این قابلیت در ضبط تصاویر بسیار سخن گفته می شود.

اما آیا گذر از تکنولوژی معمول و مهاجرت به این دو فرمت (بطور خاص در ضبط تصاویر) اهمیت فوق العاده ای که ادعا می شود را دارد؟

پاسخ در صورت دسترسی به رسانه پشتیبانی کننده از این فناوری ها کاملا مثبت است. در یک نگاه کلی فرمت های قدیمی تر ضبط تصویر شامل NTSC و PAL می گردد که در اولی عملیات ضبط با رزولوشن ۴۸۰ خط عمودی و در روش دوم با ۵۷۶ خط عمودی در رزولوشن تصویر صورت می گیرد، حال آنکه در فناوری جدید HD و Full HD این اعداد به ۷۲۰ و ۱۰۸۰ خط افزایش می یابد که بطور متوسط بین ۲ تا ۴٫۶ برابر از بهترین نمونه فعلی، با کیفیت تر است و این مساوی ست با کیفیتی بسیار متفاوت از نمونه های پیشین. درست همانند گذر از VCD به DVD.

اما در این میان بعلت نوپا بودن این تکنولوژی ممکن است در تشخیص نمونه مناسبی در این کلاس کمی سردرگمی بوجود بیاید بعنوان مثال ممکن است نمونه ای با یک برند خاص که عنوان Full HD را یدک می کشد از یک نمونه دیگر که بعنوان HD مزین است کم کیفیت تر باشد پس بیاید باهم نگاهی به تکنولوژی های بکار گرفته شده در این دو نوع بیاندازیم

بدون شک بارها و بارها در برخورد با تکنولوژی های HD و Full HD با دو عنوان ۷۲۰p و یا ۱۰۸۰i برخورد کرده اید عناوینی که هر کدام به شیوه خاص تولید و نمایش تصویر در دستگاه اشاره دارند اما کدامیک از این دو نوع سیستم تولید تصاویر بر دیگری ارجحیت دارد.

پاسخ آنطور که در ابتدا به نظر می رسد ساده و آسان نیست. بهتر است ابتدا با ۷۲۰p آغاز کنیم در این شیوه خطوط عمودی تصویر تا میزان ۷۲۰ عدد افزایش می یابد که تمامی این ۷۲۰ عنوان در یک فریم تصویر همگی با هم به نمایش در می آیند و “P” بکار گرفته شده در مقابل ۷۲۰ نیز اشاره به Progressive Scan و همین واقعیت دارد اما در سوی مقابل تکنولوژی ۱۰۸۰i جای گرفته است که برخلاف شیوه قبلی فریم های نمایش تصویر را به دو بخش فریم های زوج و فرد تقسیم کرده و در هر کدام ۵۴۰ خط عمودی جای می دهد و با در هم بافتن این دو فریم تصویر را تشکیل می دهد که عنوان “i” در مقابل ۱۰۸۰ نیز به Interlaced یا در هم بافتگی اشاره دارد.

همانطور که می بینید تکنولوژی ۱۰۸۰i در هر فریم تنها ۵۴۰ خط عمودی را در تصویر به نمایش در آورده و با استفاده کمتر از پهنای باند هزینه کمتری جهت ساخت به سازنده تحمیل می کند و در نتیجه در مقابل تکنولوژِی ۷۲۰p از کیفیت پائین تری برخوردار است واقعیتی که در برخورد اول کاملا معکوس در ذهن خریداران نقش می بندد: عدد بزرگتر کیفیت بالاتر و درست این همان نقطه ای ست که تولید کنندگان نیز بر آن دست گذاشته اند جائیکه ساخت نمونه های ۷۲۰p گران تر و مشکل تر است و از طرف دیگر در دید عامه افراد ۱۰۸۰i نمونه بهتری ست چرا باید وقت و هزینه بروی تکنولوژی ۷۲۰p گذاشت؟

به همین علت نمونه های با کیفیت ۷۲۰p از تعدد کمتری در قیاس با ۱۰۸۰i ها برخوردارند. البته کم کم نمونه های کاملا گرانقیمتی از تکنولوژی ۱۰۸۰p نیز به بازار وارد شده و آینده مطمئنا به این فناوری تعلق خواهد داشت.

اما مشکلی که کاربران این فناوری ها ممکن است با آن برخورد کنند در هنگام پخش محتوا رخ می دهد جائیکه اغلب تلویزیون های LCD و پلاسمای پشتیبانی کننده از تکنولوژِی HD بر پایه Progressive Scan ساخته شده اند و برای پخش محتوای در هم بافته تکنولوژِی های ۱۰۸۰i احتیاح به سیستم اصطلاحا deinterlacing دارند (که البته تقریبا همگی به این فناوری مجهزند)، که از این راه کمی از کیفیت تصویر کاسته می شود.

نکته حائز اهمیت دیگر در این بحث پی بردن به اختلاف HD و Full HD و دستگاه هایی که عملا از این دو فناوری پشتیبانی می کنند می باشد در یک نگاه کلی رزولوشن تصویر در فناوری HD به میران ۷۲۰×۱۰۸۰ پیکسل است و وضوح تصویر در فناوری Full HD به میزان ۱۰۸۰×۱۹۲۰ پیکسل می باشد اما آیا هر دوربینی که این دو عنوان را بروی خود درج کرد از آنها پشتیبانی می کند پاسخ صریح و مستقیم است: خیر و یکی از بزرگترین و غیر قابل باور ترین برندهایی که این مسئله را زیر پا گذاشته است در کمال تعجب سونی ست!

چرا که در اکثر محصولات این شرکت که عنوان Full HD را یدک می کشند حداکثر رزولوشن قابل دستیابی ۱۰۸۰×۱۴۴۰ پیکسل است که در قیاس با برخی نمونه های HD سایر شرکت ها چیزی نزدیک به ۲۵% کمتر جزئیات تصویر را ثبت می کند.

دیگر نکته حائز اهمیت در رابطه با یک خرید مطمئن در بازار Camcorder ها دانستن جزئیاتی مهم در رابطه با ساختمان داخلی این دوربین هاست و مهمترین نکته در این رابطه بدون شک نوع سنسور بکار گرفته شده در دستگاه است جائیکه با دو گزینه CCD و CMOS روبرو هستیم که پیش از این در مقاله تفاوت تکنولوژی ساخت در انواع دوربین ها به آن پرداخته ایم اما بطور خلاصه نشان سنسورهای CCD، مخصوصا نمونه هایی که برای هر رنگ از یک چیپ ست مخصوص استفاده می کنند (و به انواع سه چیپ مشهورند) را تنها در نمونه های حرفه ای بازار با قیمت های بسیار بالا می توان پیدا کرد و در سایر نمونه های متوسط و معمولی بازار از سنسور CMOS بهره گرفته می شود.

دیگر نکته مهم در ساختار دستگاه که توجه به آن انتخاب مناسب تری را رقم می زند لرزش گیر دست یا Stabilization است که در دو نوع دیجیتال و اپتیکال (یا OIS) ارائه می شود که نوع اول ترفندی نرم افزاری در گردش تصویر در حین لرزش بوده و دومی باعث حرکت واقعی لنز دوربین در هنگام احساس لرزش می شود و نگفته پیداست که اثر دومی با اولی غیر قابل قیاس است.

مقوله صدا از دیگر مواردی ست که در هنگام یک خرید موفق می بایست به آن توجه شود و برای کاربری هایی که تهیه صدا از فواصل دور و بصورت دقیق مورد نیاز است (مثلا هنگام تهیه یک فیلم) باید مطمئن شوید که دستگاه مورد نظر شما قابلیت اتصال میکروفون خارجی را به شما می دهد. پرس و جو در رابطه با میزان نور افشانی فلش دستگاه و زوم اپتیکال آن همراه با دوام باتری و امکان تهیه باتری دوم در مواقع ضروری از دیگر موارد مهمی ست که باید به آن توجه شود.

یکی دیگر از موارد مهم در رابطه با دوربین های فیلمبرداری دیجیتالی قابلیت عکاسی اینگونه دوربین و یا Still Image می باشد قابلیتی که در طی آن از دوربین فیلمبرداری درست همانند یک دوربین عکاسی استفاده می شود.

اما برخلاف انتظار دوربین های فیلمبرداری در این کلاس در زمینه عکاسی حرف چندانی برای گفتن ندارند که رزولوشن ناچیز آنها در این امر که حتی در نمونه های چند میلیونی نیز به بیش از ۴ مگاپیکسل نمی رسد، بخوبی گویای این نکته است.

علت اصلی این عدم کیفیت به سنسور سریع ولی با وضوح پائین و پر از نویز این دوربین ها باز می گردد که با اینکه در امر فیلمبرداری موفق عمل می کنند اما در زمینه عکاسی اوضاع به قرار دیگری دنبال می شود. پس بعنوان یک توصیه هیچگاه بروی قابلیت عکاسی یک Camcorder به مانند یک دوربین عکاسی (حتی بسیار ارزان قیمت)، حساب ویژه ای باز نکنید.

نکات یاد شده در بالا با اینکه تمامی موارد مرتبط با این مقوله را پوشش نمی دهند اما می توانند در انتخاب بهتر یک محصول نقش مفیدی را ایفا کنند برای یک خرید کامل و اطلاع از تمامی جزئیات ممکن توجه به مواردی همچون پورتهای ورودی و خروجی صدا و تصویر، قابلیت های مرتبط با فوکوس، سرعت شاتر، تغییر میزان بهره (Gain برحسب دسی بل)، ابعاد و کیفیت LCD  و دستگاه های جانبی قابل اتصال به دوربین ضروری ست.

در انتها برای آسان نمودن امر خرید، خریداران را به پنج دسته متفاوت با سطح انتظارات و بودجه مختلف تقسیم نموده ایم که برای هر یک مشخصات مناسب هر دسته ارائه شده است این پنج دسته عبارتند از:

 ۱-کاربران خانگی با بودجه ای متوسط و کاربری پرتابل: 

میزان هزینه این دسته در امر خرید یک دوربین فیلمبرداری رقمی مابین ۴۰۰ هزار تومان تا ۱٫۵ میلیون تومان است که در هر چهار گروه می توان به دنبال محصولی با مشخصات زیر گشت.

مشخصات برتری که این گروه می بایست به دنبال آن باشند عبارت است از لنز با حداقل ۱۰X زوم اپتیکال با سنسور حداقل ۶/۱ اینچی CCD یا CMOS با حداقل وضوح تصویر برداری واقعی ۶۸۰ هزار پیکسل. میزان نور افشانی دستگاه حداقل ۷Lux، پورتهای اتصال شامل USB 2.0، Firewire، S-Video، میکروفون و هدست و البته پورتهای A/V.

دیگر مشخصات مهم در این گروه شامل فوکوس دستی و اتوماتیک و LCD حداقل ۲٫۵ اینچی ست از نمونه های مناسب این کلاس می توان به SDR-H40 از پاناسونیک با قیمت ۴۸۵ هزار تومان و DCR-HC62 از سونی با قیمت ۳۶۹ هزار تومان اشاره کرد.

۲-کاربران با حداقل بودجه: 

بودجه اختصاص یافته به این دسته مابین ۳۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان است و طبیعی ست که با این رقم تنها می توان به نمونه های مبتنی بر MiniDV و چند نمونه معدود هارد دیسکی و فلشی فکر کرد.

مشخصات مهم این رده شامل ۱۰X زوم اپتیکال، سنسور ۶/۱ اینچی با رزولوشن موثر ۶۸۰ هزار پیکسل، فلش (البته در صورت وجود) با نورافشانی ۷Lux یا کمتر، وجود ضروری پورتهای USB 2.0 و Firewire علاوه بر A/V و هدست و فوکوس اتوماتیک. از نمونه های قابل اشاره برای این کلاس می توان به DCR-SR45 از سونی با قیمت ۴۹۵ هزار تومان و VP-MX10A از سامسونگ با قیمت ۳۴۰ هزار تومان اشاره کرد

۳-کاربران غیر حرفه ای با بودجه آزاد:

در این رده با افراد مایه داری روبرو هستیم که محدودیتی در هزینه برای خرید یک Camcorder نداشته و از ۸۰۰ هزار تومان تا بیش از ۲ میلیون به راحتی در این امر هزینه می کنند نمونه های حجیم هارد دیسکی همراه با برترین نمونه های MiniDV می تواند انتخاب اصلی این افراد را تشکیل دهد که نمونه های هارد دیسکی بدلیل جذابیت اولیه ای که حجم بالای بکار گرفته شده در آنها در شخص ایجاد می کند از اقبال بیشتری در جذب اینگونه مخاطبان خواهند داشت.

مشخصات اصلی این رده شامل  لنز با حداقل ۱۰X زوم اپتیکال همراه با سنسور ۴/۱ اینچی و یا ۳/۱ اینچی CCD یا CMOS است که وضوح موثر یک مگاپیکسل در امر فیلمبرداری و وضوح حداقل ۲ مگاپیکسل در امر عکاسی دارد.

مجموعه کاملی از پورتهای ورودی و خروچی با تاکید بر Firewire برای انتقال هرچه سریع تر اطلاعات، صفحه نمایش ۳ اینچی و استفاده از کارت حافظه جانبی از دیگر مشخصات برتر این دسته است. تعبیه چندین حالت نورافشانی از جمله حالت مادون قرمز در محیط ها با نور کم و فلش قدرتمند از دیگر مشخصات اصلی این دسته است.

از نمونه های مناسب این کلاس می توان به HDR-SR11 از سونی با قیمت یک میلیون و ۱۲۰ هزار تومان و HV10 از Canon با قیمت یک میلیون و ۱۹۰ هزار تومان اشاره کرد.

۴-فیلمسازان مستقل:

در این رده فیلمسازانی دیده می شند که از دوربین خود بصورت نسبتا حرفه ای و با کاربردی بسیار جدی تر از سایرین استفاده می کنند مهمترین نکته برای این افراد کیفیت بسیار بالای تصویر همراه با امکان ادیت پیشرفته و در عین حال راحت محتوا و امکانات صوتی مناسب است بودجه اختصاص یافته برای این امر از حداقل ۱ میلون تومان آغاز می شود دوبین های پیشرفته و مدرن از نوع MiniDV و یا نمونه های کمپکت و با امکانات گسترده هارد دیسکی می تواند انتخاب اول این دسته باشد.

مشخصات اصلی این گروه عبارت است از لنز با زوم اپتیکال بسیار بالا همراه با امکان کنترل آن از طریق حلقه های روی لنز، که از سنسورهای ۴/۱ و یا ۳/۱ از نوع CCD و یا CMOS بهره گرفته و در هنگام پردازش HD به رزولوشن واقعی حداقل ۱٫۶ مگاپیکسل دست پیدا می کند.

علاوه بر پورتهای همیشگی در این گروه می بایست امکان اتصال میکروفون خارجی با قابلیت زوم در صدا وجود داشته باشد و فوکوس اتوماتیک و دستی نیز از ملزومات این گروه است. از نمونه های مناسب این کلاس می توان به HDR-SR7 از سونی با قیمت ۱ میلیون و ۱۹۵ هزار تومان و GZ-HD3 از JVC با ۱ میلیون و ۳۷۰ هزار تومان اشاره کرد.

۵-فیلمبرداران کاملا حرفه ای:

این دسته که حرفه ای ترین خریداران ممکن را تشکیل می دهند از بودجه حداقل ۲٫۵ میلیونی برای این  کار بهره گرفته و احتیاج به دستگاهی با حداکثر تنظیمات دستی دارند. اولین انتخاب (و شاید تنها انتخاب) این گروه بدلیل کیفیت غیر قابل مقایسه آن با سایر نمونه ها به دستگاه های فوق حرفه ای MiniDV باز می گردد که با ابعاد بزرگ و میکروفون مشهودی که معمولا بروی خود دارند از سایرین کاملا متمایز می گردند. بیش از ۱۲X زوم اپتیکال همراه با رزولوشن تا ۴ مگاپیکسل در امر عکاسی و نمایشگرهای حداقل ۳٫۵ اینچی از مشخصات بارز این دسته است.

استفاده از نمونه های سه چیپی در سنسور همراه با حداکثر پورتهای قابل تصور در یک د قیمت ۳ میلیون تومان و ستگاه دیگر مشخصات این گروه را تشکیل می دهد. از برترین نمونه های این کلاس می توان به HDR-FX1 از سونی باXL2 از Canon با ۳ میلیون ۴۸۰ هزار تومان اشاره کرد.