راهنمای خرید دوربین فیلم برداری

دوربین های فیلم برداری یکی از سخت افزارهایی هستند که با آن می توان خاطرات گذشته را دوباره زنده کرد. امروزه این قطعات بسیار پیچیده ساخته می شوند و گاهی اوقات که کاربر برای خریداری این سخت افزار اقدام می کند با مشکلات و اصطلاحاتی مواجه می شود که می تواند او را در امر خرید دوربین بسیار آزار دهد.

دوربین های فیلم برداری امروزی به صورت فرمت های دیجیتال تصاویر را ضبط می کنند و این موضوع خودش خیلی در زندگی انسان ها تاثیر مستقیم گذاشته است. در این مقاله ما سعی بر این موضوع داریم که تمام قطعات موجود در یک دوربین را برای شما شرح و توضیح دهیم تا شما در هنگام خریداری این وسایل هیچ گونه ناراحتی و ترسی نداشته باشید, پس اگر می خواهید با ساختار این وسایل اشنا شوید با زومیت در ادامه مطلب همراه باشید.

ساختار سنسور:

همان طور که در مطالب گذشته اشاره کردیم بر روی سنسور تعداد بسیار زیادی گیرنده ی نوری وجود دارد درست مثل چشم انسان. وظیفه و کار اصلی سنسور ثبت تصاویر در دوربین های فیلم برداری می باشد. ساختار سنسور دوربین های فیلم برداری دقیقا شبیه به سنسور دوربین های عکاسی می باشد و این سنسورها در دو نوع CCD و CMOS ساخته و تولید می شوند.

اگر می خواهید دوربین های فیلم برداری خریداری کنید سنسورها ی CMOS مصرف انرژی کمتر, سرعت بالای انتقال اطلاعات و ثبت کیفیت بالاتری از تصاویر را در اختیار شما قرار خواهد داد. هیچ برندی را نمی توانید پیدا کنید که دوربین های فیلم برداری خود را کمتر از کیفیت HD تولید کنند.

در برخی از دوربین ها از سه سنسور پشتیبانی می شود در واقع این فناوری رنگ های اصلی یعنی سه رنگ قرمز, آبی و سبز تصویر را از هم جدا کرده و سنسور مربوطه هر شبکه رنگی را پردازش می کند و تصاویر جداگانه ثبت می شوند. پس به این نتیجه رسیدیم که برای خرید دوربین فیلم برداری یادتان باشد دوربین مورد نظر از سنسور CMOS پشتیبانی کند.

لنز:

نور قبل از اینکه به مجموعه گیرنده های نوری سنسور برسد باید اول از لنز عبور کند. کار لنز تمرکز بر روی سوژه مورد نظر و زوم می باشد. امروزه شرکت های سازنده لنز یک ابزاری به نام لرزه گیر اپتیکال بر روی لنز سوار می کنند, کار این ابزار افزایش کیفیت تصاویر در مقدار زوم بالاست که در زوم بالا از کاهش کیفیت تصاویر جلوگیری به عمل می آید. دوربین های فیلم برداری خانگی که به هندی کم معروف هستند زومی بین ۲۰ تا  ۳۰X دارند اما دوربین های حرفه ای فیلم برداری دیجیتال زومی بین ۱۰ تا ۱۵X دارند.

اگر بخواهیم در مورد لنز صحبت کنیم می توانیم بیش از ۴۰ تا ۵۰ خط دیگر در رابطه با این محصولات بنویسیم همچنین اگر عمری باشد قول می دهم به بررسی این تجهیزات هم بپردازم. فقط این نکته را به شما بگویم که هر لنزی برای یک مکان خاص ساخته شده است مثلا در مکان های ورزشی لنزی خریداری کنید که از قابلیت Sport پشتیبانی کند یا اگر می خواهید در حیات وحش استفاده کنید بدانید که ان لنز باید از WildLife پشتیبانی می کند. از لنزهای دیگر می توانم به لنزهای مسافرتی, نور در شب, لنزهایی برای چشم اندازهای وسیع مثل دشت و بیابان, نمای نزدیک, معماری, Portait و Indoors اشاره کنم پس انتخاب لنز بر اساس نیاز کاربر در منطقه ی مورد نظر ایجاد می شود.

فضای ذخیره داده:

دوربین های فیلم برداری ۶ تا ۷ سال پیش برای ذخیره ی اطلاعات از DVD استفاده می کردند. اما یکی از راه هایی که باعث شد کاربران مداوم با DVD سر و کله نزنند به وجود آمدن بلو-ری بود. این دیسک ها علاوه بر فضای بسیار زیاد برای ذخیره سازی اطلاعات می توانند تصاویر سه بعدی هم بر روی آنها ضبط کرد.

دوربین های دیگری هم وجود دارند که انواعی از کارت های حافظه مثل SD Cart ،XOD ،CF ،Memory Stick و SxS پشتیبانی می کنند. هر چه سرعت انتقال اطلاعات و دیتا بیشتر باشد، پرش تصاویر و سوژه های متحرک بسیار کمتر می شود و دوربین هایی که سرعت آنها بین ۲۴ تا ۳۰ مگابیت بر ثانیه می باشد کار ضبط تصاویر را به خوبی انجام خواهند داد.

پردازش تصاویر:

وقتی تصاویر از لنز عبور کرد پس از آن وارد گیرنده های نوری سنسور می شود و پس از این کار تصاویر باید پردازش شوند. هر چه قدرت پردازش دوربین بیشتر باشد کاربر پرش های کمتری را مشاهده می کند. این واحد پردازش تصویر زمانی اهمیت پیدا می کند که شما بخواهید دوربین مورد نظر را به یک تلویزیون HD متصل کنید و آن وقت است که شما با قدرت پردازش دوربین خود مواجه خواهید شد.

یکی از ویژگی های پردازش تصاویر این است که بتوانید تصاویر خود را فشرده سازی کنید. این کار با استفاده از فرمت هایی (کدک) انجام می شود که برای دوربین های فیلم برداری HD از کدکی به نام AVCHD استفاده می شود این کدک تصاویر را بسیار خوب فشرده می کند و چشمان کاربر به هیچ وجه افت کیفیت را مشاهده نخواهد کرد.

میزان سرعت ضبط:

سرعت متوسط دوربین های امروزی چیزی بین ۲۴ تا ۶۰ فریم بر ثانیه تصاویر یا FPS که کامل شده آن (Frame Per Second) می باشد. اگر این واحد یعنی FPS هر چه بیشتر باشد تصاویر به سمت روان تر  شدن و اگر خیلی زیاد شود در اصطلاح Slow Motion به وجود می آید.

مثلا دوربین های فیلم برداری استفاده شده در جام جهانی آفریقای جنوبی ۲۰۱۰ می توانستند تا ۱۲۰۰ فریم در ثانیه تصاویر آهسته به وجود آورند که این مقدار واحد برای حرکات انسان بسیار عالی و منحصر به فرد بود.

همچنین دوربین هایی وجود دارند که می توانند تا ۱۹۰۰۰ فریم در ثانیه فیلم برداری کنند این دوربین ها فروشی نیستند و معمولا در برنامه ی علمی (توقف زمان) مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین دانستن این موضوع خالی از لطف نیست و آن هم این است که هر چه FPS بیشتر باشد تصاویر با افت کیفیت مواجه خواهند شد. در برخی از دوربین های سینمایی می توانند تا ۱۲۰ فریم در ثانیه به صورت ۴K ضبط کنند در حالی که در نقطه ی مقابل می توانند ۶۰ FPS را با کیفیت ۸K ضبط کنند.

منظره یاب و نمایشگر:

برای مشاهده کردن تصاویر در دوربین های فیلم برداری می توان از طریق نمایشگر و منظره یاب (چشمی) استفاده نمود. نمایشگر دوربین ها از نوع لمسی و LCD می باشد که اندازه ی آنها معمولا ۳ تا ۳.۵ اینچ می باشد. یکی از قابلیت ها خوب نمایشگر ها این است که باز و بسته می شوند و کاربر آنها را به هر طرفی که بخواهد می تواند بچرخاند.

پیشنهاد من این است که وقتی می خواهید فیلم برداری کنید سعی کنید بیشتر از LCD استفاده کنید چون رزولوشن بالا نمایشگر امکان مشاهده کردن تمام جزئیات موجود در صفحه را به شما می دهد.

فیلم برداری سه بعدی:

در این زمینه چیز خاصی ندارم بگویم فقط این موضوع را در نظر بگیرید که اگر بخواهید دوربینی انتخاب کنید که از توانایی فیلم برداری سه بعدی پشتیبانی کند قیمت بسیار بالا خواهد رفت و معمولا در کشور خودمان این تجهیزات قیمت شان سر به فلک می رسد. همچنین دوربین های سه بعدی برای ضبط تصاویر, هر برندی از تکنیک ها و الگوریتم های انحصاری خود پشتیبانی می کند.